اثر اسانس آویشن شیرازی بر روی احتمال رشد سالمونلا تیفی موریم در محیط آبگوشت قلب و مغز

توجه و علاقه فزاینده به جایگزینی نگهدارنده های شیمیایی (ضدمیکربی و ضداکسیداسیون) با انواع طبیعی، موجب مطالعات زیادی در مورد منابع گیاهی و جستجوی انواع عصاره ها و اسانس های گیاهی شده است، تا بتوان جایگزینی مناسب و طبیعی برای نگهدارنده های شیمیایی پیدا نمود. در این مطالعه، لگاریتم درصد احتمال رشد سالمونلا تیفی موریم در محیط آبگوشت قلب و مغز متأثر از غلظت های مختلف (صفر، 03/0 و 06/0 درصد) اسانس آویشن شیرازی در طی 21 روز نگهداری در سه درجه حرارت (35، 25 و15 درجه سانتی گراد) مورد بررسی قرار گرفت. لگاریتم درصد احتمال رشد سالمونلا تیفی موریم به طور معنی داری (05/0p <، آنالیز واریانس) تحت تاثیر غلظت های مختلف اسانس قرار گرفت. به طوری که در غلظت صفر درصد اسانس در درجات حرارت 35، 25 و15 درجه سانتی گراد به ترتیب 07/1، 07/1 و41/0 بود. در حالی که در غلظت 03/0 درصد به ترتیب 93/2- ، 24/3- و 24/3- و در غلظت 06/0 درصد به ترتیب 23/4-، 23/4- و 23/4- بود. بر طبق نتایج به دست آمده، درصد احتمال رشد سالمونلاتیفی موریم با افزایش غلظت اسانس کاهش پیدا کرد.